شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان در این باب نوشته است:
بدان كه شيخ طوسى و سيّد بن‏باقى و شيخ كفعمى هر روز را به دوازده ساعت منقسم ساخته‏اند و
 هر ساعتى را به امامى از ائمّه اِثنى عشر صلوات‏ اللّه عليهم اجمعين نسبت داده‏اند و براى هر ساعتى دعائى
كه مشتمل بر توسّل به آن امام عالي مقام است ذكر كرده‏اند و اگر چه روايتش را بخصوص ايراد نكرده‏اند امّا معلوم است كه چنين امرى را بدون روايت ذكر نمى‏كنند و ما در اين رساله اكتفا مى‏كنيم به آنچه در مصباح المتهجّد است فرموده  ساعت چهارم به‏ حضرت امام علىّ بن الحسين‏ عليهما السلام منسوب است و آن از ارتفاع نهار است تا زوال شمس.

اَللَّهُمّ َ صَفا نُورُكَ فى‏ اَتَمِّ عَظَمَتِكَ وَ عَلا ضِيآؤُكَ فى‏ اَبْهى‏ ضَوْئِكَ اَسْئَلُكَ بِنُورِكَ الَّذى‏
   
 نَوَّرْتَ بِهِ السَّمواتِ وَ الْأَرَضينَ وَ قَصَمْتَ بِهِ الْجَبابِرَةَ وَ اَحْيَيْتَ بِهِ الْأَمْواتَ‏
    
 وَ اَمَتَّ بِهِ الْأَحْيآءَ وَ جَمَعْتَ بِهِ الْمُتَفَرِّقَ وَ فَرَّقْتَ بِهِ الْمُجْتَمِعَ وَ اَتْمَمْتَ بِهِ‏
    
 الْكَلِماتِ وَ اَقَمْتَ بِهِ السَّمواتِ اَسْئَلُكَ بِحَقِّ وَلِيِّكَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ‏ عليهما السلام‏
   
 الذَّآبِّ عَنْ دينِكَ وَ الْمُجاهِدِ فى‏ سَبيلِكَ وَ اُقَدِّمُهُ بَيْنَ يَدَىْ حَوآئِجى‏ اَنْ‏
      
 تُصَلِّىَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَفْعَلَ بى‏ كَذا وَ كَذا
 
***
      
ترجمه دعای ساعت چهارم:      

      
خدايا! صاف گشته‏ نور تو در كاملترين مقام بزرگيت و والا گشته درخشندگيت در روشن‏ترين پرتوت از تو خواهم بدان نورت كه‏
      
آسمانها و زمينها را بدان منور كردى و پشت گردنكشان را بوسيله آن درهم شكستى و مردگان را بدان زنده كردى‏
     
و زندگان را بدان ميراندى، پراكنده‏ها را بدان گرد آوردى و گردآورده‏ها را بدان پراكنده كردى و سخنانت را بدان تمام كردى و
    
آسمانها را برپا داشتى، از تو خواهم به حق ولى تو على بن الحسين عليهماالسلام‏
    
دفاع كننده از دينت و جهاد كننده در راهت و او را پيش روى حاجتهايم مى‏دارم كه‏
     
درود فرستى بر محمد و آل محمد و درباره من به جای آوری کذا و کذا ( و به جای کذا و کذا حاجت خویش را مطرح می‏کنی)